Dziś mam nadzieję rozpoczynamy nowy wymiar naszej sieci - wspólne dzielenie się wiedzą. Było to moim marzeniem! Do wielu z Was wysłałam zachętę do dzielenia się. Otrzymałam też wiele pozytywnych odpowiedzi! Pierwsza była Małgosia Mrozińska, która obszernie odniosła się do poprzedniego wpisu używając opcji komentarz. Zwróciła uwagę na ograniczenia tej formy i dlatego zapraszam Was do włączenia refleksji w korpus bloga. Wszak to blog koordynatorów sieci - liczba mnoga! Chciałbym też, by to nasze otwarte dzielenie się sukcesami i trudnościami, było propagowaniem aktywności w forach sieci. Ta jeszcze nie do końca zadowala - jak pisze Elżbieta Smoczyńska pod poprzednim postem. Mam więc nadzieję, że VERBA DOCENT, EXEMPLA TRAHUNT! Dziś zapraszam Was do poznania bardzo ciekawej moi zdaniem możliwości sieciowania z bibliotekami. Autorką tekstu jest Elżbieta Mieczkowska - koordynator sieci bibliotekarzy. Moim zdaniem jest tu wiele przydatnych informacji dla obecnych i przyszłych koordynatorów.

Wprawdzie wakacyjny wypoczynek pracowników oświaty już po półmetku, niemniej niewielu z nas myśli o powrocie do szkół i placówek. Myśli pracowników modernizowanego systemu doskonalenia, w tym bibliotek pedagogicznych również niechętnie wybiegają w nowy rok szkolny. Jednakże zainspirowana, przez Anię - autorkę bloga koordynatorów sieci - spróbuję zachęcić nauczycieli bibliotekarzy oraz koordynatorów sieci (obecnych i potencjalnych) do budowania partnerstw na rzecz promowania idei sieciowania. Zgadzam się z Anią i autorami komentarzy na jej blogu, że niewielu nauczycieli zna zasady funkcjonowania sieci współpracy i samokształcenia. Nawet dla nauczycieli pracujących w szkołach zlokalizowanych w powiatach objętych pilotażem idea sieci jest dość obca (sic!). Czasami nawet uczestnicy sieci w projektach konkursowych podsumowując prace sieci - bardziej artykułują cykliczne szkolenia i spotkania z ekspertami niż samą współpracę i wspólne rozwiązywanie problemów.

Jak to zmienić? Co zrobić, by sieci współpracy powszechne w USA i krajach europejskich, stały się dla osób w nich uczestniczących, miejscem współdziałania na rzecz podnoszenia efektów pracy członków sieci. Jakie szanse ma idea sieciowania i gdzie ma szukać sojuszników?

Ważnym elementem w implementacji sieci nauczycielskich na polski grunt będzie systematyczna promocja nowego systemu doskonalenia, w tym upowszechnianie idei sieciowania. W kampanii informacyjnej prowadzonej kompleksowo w regionach - począwszy od kuratora oświaty, poprzez organy prowadzące i dyrektorów szkół skierowanej do nauczycieli - upatruję jeden z czynników wzrostu zainteresowania sieciami.

Bez wzrostu świadomości pracowników oświaty o lokalnych propozycjach współpracy i samokształcenia dla nauczycieli, mających formułę sieci - nie ma szans na zainteresowanie nauczycieli współdziałaniem na rzecz doskonalenia własnych metod pracy.

W dalszej kolejności widzę ilość i dobór obszarów pracy lokalnych sieci.

Jeśli trafnie i na dużym stopniu ogólności zaproponujemy obszar tematyczny, który przekona świadomych już idei sieciowania nauczycieli do wzięcia udziału w pierwszym spotkaniu - to już mamy dobry początek! Jeśli organizator/koordynator wyzwoli w zaintrygowanych uczestnikach pierwszego spotkania zaangażowanie i chęć pogłębionej diagnozy potrzeb, mamy przesłanki, by skłonić nauczycieli do współpracy i wspólnego rozwiązania problemów, wspólnych dla większości uczestników sieci.

Tak więc - sukces pracy sieci jest wypadkową potrzeb oraz systematycznej pracy uczestników i koordynatora sieci. W takiej moim zdaniem kolejności.

Książnice pedagogiczne mogą w osiągnięciu tego sukcesu pomóc na kilka sposobów:

1. biblioteka pedagogiczna może być stałym miejscem spotkań nauczycieli/dyrektorów –uczestników sieci. Zlokalizowana w powiecie może być naturalnym organizatorem spotkań sieci. Jej przestrzeń fizyczna (lokal) oraz wirtualna (strona biblioteki lub platforma edukacyjna biblioteki) mogą sprzyjać spotkaniom roboczym, integracji i promocji.
2. biblioteka pedagogiczna, a raczej jej kadra jest źródłem - koordynatorów sieci współpracy i  samokształcenia. Według raportu pn. „Ewaluacja modernizowanego systemu doskonalenia nauczycieli – projekt System doskonalenia nauczycieli oparty na ogólnodostępnym kompleksowym wspomaganiu szkół, Poddziałanie 3.3.1 PO Kapitał Ludzki” http://www.ore.edu.pl/s/1428 ) w projektach pilotażowych ponad jedną piątą koordynatorów sieci stanowiły osoby „doświadczone jako pracownicy w bibliotece pedagogicznej” (Ibidem, s.70)
3. nauczyciele wielu bibliotek pedagogicznych z powodzeniem mogą pełnić role ekspertów w spotkaniach zbiorowych i konsultacjach indywidualnych:

• w zakresie informacji pedagogicznej – wskazuje jak szukać informacji z szeroko rozumianej pedagogiki i prezentuje literaturę, materiały multimedialne, czasopisma, e-booki przydatne nauczycielom (z zasobów własnych i obcych),
• po otwartych zasobach edukacyjnych,
• w zakresie stosowania TIK w procesie dydaktycznym i w zakresie pracy z e-podręcznikiem
• w zakresie prawa autorskiego
• w zakresie promocji czytelnictwa.

Warto by pamiętali o mocnych stronach bibliotek pedagogicznych, głownie ich zasobach informacyjnych i kadrowych oni sami i potencjalni koordynatorzy sieci. Stąd ponawiam swoje zaproszenie do odkrywania na nowo potencjału bibliotek pedagogicznych i tworzenia przy ich udziale sieci współpracy i samokształcenia dla nauczycieli.

Myślę, że właśnie w tej chwili jest moment na to, by dzielić się Waszymi doświadczeniami dotyczącymi współpracy sieci z biblioteką. Wiem, że było sporo ciekawych inicjatyw, które warto pokazać światu. Zapraszam Was więc do dzielenia się praktykami, ale też podrzucania jeszcze nie przetestowanych pomysłów na podjęcie wspólnej pracy na rzecz ucznia. Dzięki dyskusji z pewnością wypracujemy skuteczne rozwiązania.